نویسنده: من

امروز روز بیشتر از پنجاهم است. راستش این قدر از قرنطینه نوشته‌اند همه و من خوانده‌ام که انگار حرف جدیدی ندارم برای زدن. سعی‌ام را…

امیدوارم شش‌ماه، یک‌سال، پنج‌سال دیگر که این را میخوانی، خوشحال باشی و راضی، و خسته و رنجور نمانده باشی از این اتفاقات. و زندگی‌ات خوب…

چهله کمتر یا بیشتر است که یک کلمه هم ننوشته‌ام. این اولین تلاش برایش، بعد از آن روزها. که نتیجه نداد. نوشتم و پاک کردم.…

آدم در حکمت بعضی کارها میماند. یعنی هر چه قدر هم بخواهی با عقل و منطق ناقص خودت چیزی پیدا کنی؛ یافت می نشود. گشته…

شب قبلش پیش خودم فکر کردم برای آن عکسی که تابستان از درختان جنگل گیسوم گرفته ام و خیلی دوستش دارم، کپشن دیگری بنویسم. از…

ساعت یازده و نیم است. از کی نشسته ام روی تخت و سرم سُر خورده به سمت انفجار قریب‌الوقوعش؟ نه و نیم ده بوده گمانم…

این روز‌ها موقع نوشتن اکثرا افکار ناراحت‌کننده و منفی از ناخودآگاه می‌آیند در ذهن و قلم نوشتن را مسموم میکنند‌. این است که با وجود…

ذهن از لطافت شعر و آهنگ سُر خورده میان فکر و خیال و خاطره. به اتفاق‌های افتاده و نیفتاده زندگی فکر میکنم، چیزهایی که میتوانست…

آدم باید بعضی چیزها را بپذیرد. سوگواری اش را بکند و کنار بیاید. قبول کند که بعضی چیزها همان طوری خواهند بود که بودند و…

“تو که نازن‍ده بالا دلربایی/ تو که بی سرمَه چش‍مون سرمَه‌سایی تو که مُشکین دو گیسو در قفایی/ به مو گویی که سرگردون چرایی” …………………….…